اندیشه مثبت

اثر قطعى ايمان در آرامش روان

تحقيق در تاريخ ترقى و پيشرفت بشر، ثابت مى كند كه پايه هاى تمدن و فرهنگ انسانى، همواره بر دوش كسانى بوده كه نيروى «ايمان»، تحمل بارهاى سنگين و گران رنج و سختى را بر ايشان آسان ساخته و آثارسوء مصايب و رنج ها را از همين رهگذر، در قلب نيرومند خود عقيم و بى اثر نموده اند.

The Definite Role of Faith in Spiritual Peace

A study of the history of human progress proves that the supports of man's civilization and culture have always rested on the shoulders of those for whom the power of faith had made it easy for them to bear the heavy burden of hardship and pain whose negative effects were neutralized by the faith present in their strong hearts.

دانشمندان روان شناس عموماً اعتراف دارند كه در درمان ناراحتى هاى روحى، و ايجاد اطمينان و آرامش درونى، نيروى «ايمان» فوق العاده شگرف و اعجاب انگيز و ثمربخش است.

Psychologists generally admit that the power of faith is amazingly effective in the cure of psychic diseases and creation of confidence and inner peace.

در مواردى كه دشوارى هاى طاقت فرسا شخصيت انسان را درهم مى كوبند و اراده و اميد را از وى مى گيرند، اتكاى به خداوند در روح شكست خورده او اثر عميق و غير قابل انكارى مى بخشد; ناكامى ها و گرفتارى ها و شكست ها هرگز نمى توانند در ضمير پاك مردان الهى طوفان به پا كنند و آن ها را دچار زبونى و يأس و خودباختگى سازند.

In cases where severe hardships shatter man's personality and divest him of his hope and will power, trust in God produces a profound and undeniable effect in a defeated soul. Failure, adversity, and defeat can never create a storm in the pure hearts of godly men and make them suffer despair and loss of self-assurance and self-respect.

«يونگ» روان كاو معاصر مى نويسد:«در مورد بيماران روحى كه از 35سال به بالا داشتند، حتى يك نفر يافت نمى شد كه مشكل روانى او در آخرين مرحله تحليل، به ايمان مذهبى مربوطنگردد; بهتر است بگوييم كه هر فرد از آنان به علت فقدان آن چه كه دين زنده به اشخاص مى دهد، بيمار شده اند و هيچ كس از آن ها كه نظر دينى و مذهبى خويش را بازنيافتند، واقعاً درمان نشده اند» .[1]

Jung, the well-known psychoanalyst, writes:Among all my patients in the second half of life that is to say, over thirty five - there has not been one whose problem in the last resort was not that of finding a religious outlook on life. It is safe to say that every four of them fell ill because he had lost that which the living religions of every age have given to their followers, and none of them has been really healed who did not regain his religious outlook.... Here then, the clergyman stands before a vast horizon.... It is indeed high time for the clergyman and the psychotherapist to join forces to meet this great spiritual task.[2]

ايمان به خداوند براى ايجاد اعتدال در خواهش هاى نفسانى ـ كه خود منشأ بسيارى از آشفتگى هاى روانى است ـ دريچه اطمينانى مى باشد. بر اثر ايمان به خدا، چهره زندگى كمال مى يابد; زيرا وقتى انسان معتقدگرديد كه با تمام شدن اين زندگى همه چيز پايان نمى پذيرد، در روانش آرامش خاصى پديد مى آيد و در سراسر زندگى به اعتدال گام برمى دارد.

The faith in God, like a relief valve, helps regulate psychic urges which are themselves the mainspring of man's spiritual afflictions. The faith in God gives a visage of perfect beauty to life, because when one has the conviction that everything does not come to an end with this life it creates an inner peace and makes him traverse the entire course of life with steadiness and moderation.

درنتيجه ايمان به خداوند و اجراى مقررات اخلاقى دين، حس افزون طلبى و ثروت اندوزى كه يكى از عوامل تشويش خاطر است، تعديل خواهدشد و انسان به اميد پاداش هاى بزرگ و بيم از كيفرهاى سخت، از گرايش نامعقول و بى حدوحساب به سوى ماديات و تجمل پرستى اجتناب مىورزد و درنتيجه يك تعادل مطلوب و آرام بخش، كه شايسته مقام انسانى است، در روانش به وجود مى آيد.

Acquisitiveness, greed and avarice, which are one of the factors responsible for anxiety, are moderated as a result of faith in God and observance of the moral precepts of religion. The hope of great rewards and the fear of severe punishments make man refrain from rapacity and avoid unreasonable and uncontrolled fondness for material things, glitter and ostentation. As a result, a desirable and serene equilibrium worthy of man's humanity is brought about within his soul.

همچنين عقيده به روز رستاخيز و حيات پس از مرگ، بارِ فشار جان كاه تصور نيستى و فناى مطلق را از دوش آدمى برمى دارد; چه او معتقد است كه با فرارسيدن مرگ دروازه جهان ديگرى به رويش گشوده مى شود و به زندگى ابدى و نعمت هاى جاويدانى دست مى يابد كه هرگز با خوشى هاى اين جهان قابل قياس نيست و از اين راه عامل ديگر اضطراب خاطر كه همان فناى محض است، از ميان مى رود.

Similarly, faith in resurrection and afterlife removes the intolerable strain induced by the idea of absolute annihilation and extinction from the human spirit, for the person with such a faith is convinced that at the threshold of death the door to another world will open in front of him and he will enter an eternal life and its everlasting bounties that cannot be compared with the joys of this world. This faith results in eliminating another agent of mental anxiety which is the anguish of absolute nonexistence.

ايمان، نه تنها ناراحتى و تشويش را از قلب آدمى مى زدايد، بلكه مى تواند از هجوم هيجان و اضطراب به دل، نيز جلوگيرى كند. قرآن از نقش پيش گيرى ايمان چنين ياد مى كند:«وَلاتَهِنُوا وَلاتَحْزَنُوا وَاَنْتُمُ الاَعْلَوْنَ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ [3] ;اگر ايمان داشته باشيد، نبايد ترس و اندوه به خود راه دهيد; زيرا شما با همين سرمايه ايمان بر ديگران برترى داريد».

Faith not only removes anguish and anxiety from the human heart, it can protect it from being overwhelmed by agitation and agony. The Qur'an describes the preventive role of faith in these words:If you have faith, do not yield to fear and sorrow, for you have an u p per hand over the others on account of this asset of faith.[4]

در اين آيه خاطرنشان شده است كه ايمان در برابر عواملِ ناراحتى روانى، زره محكمى براى روح مى سازد و مصونيت خاصى در انسان به وجود مى آورد. اگر شخص از داشتن يك ايمان كامل بى بهره باشد و عوامل ناراحتى در كانون جانش مسكن گزيند، باز هم همان ايمان است كه با اتكاى به آن مى توان خاطر را از بار غم آزادساخت و نقش رنج ها را از لوح دل زدود. قرآن مى فرمايد:«اَلا بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ[5] ;با اتكاى به خداوند، دل هاى پريشان، مطمئن و آرام خواهدشد.»

This verse drives home the point that faith is a firm shield for the soul in its encounter with the agents of anxiety, producing a certain immunity in the human being. If one should lack a complete faith, and should the agents of anxiety penetrate to the core of his soul, it is again faith by relying on which he can free his mind from the burden of agony and purge the effects of suffering from the tablet of his heart. The Qur'an says:...In God's remembrance and reliance upon Him are at rest the hearts of those who have faith and do righteous deeds.[6]

«هُوَ الَّذى اَنْزَلَ السَّكينَةَ فى قُلُوبِ الْمُؤْمِنينَ[7] ;خداست كه به دل هاى مؤمنان سكون و آرامش مى بخشد.»

It is He Who sent down tranquility into the hearts of the faithful... (48:4)

قرآن ثبات و آرامش را از آن كسانى مى داند كه قلبى سرشار از ايمان داشته باشند.«اَلَّذينَ امَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا ايمانَهُمْ بِظُلْم اوُلئِكَ لَهُمُ الاَمْنُ [8] ;امنيت خاطر و آسايش دل اختصاص به كسانى دارد كه برخوردار از ايمانند و پرده اى از ستم و بيداد بر آن نكشيده اند.»«اَلا اِنَّ اَوْلِياءَ اللّهِ لاخَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاهُمْ يَحْزَنُونَ[9] ;آگاه باش! ترس و اندوهى براى دوستان خدا نيست.»

The Qur'an considers steadiness and security to be the characteristics of those whose hearts are full of faith:Mental peace and security are qualities of those who have faith and who have not drawn a veil of wrongdoing over their faith.(6:82)

Lo, fear and sorrow do not affect the friend of God. (10:62)